در این صفحه لیستی از آزمایش ها ، روش ها و اسکن های رایج را که پزشکان برای یافتن علت یک مشکل پزشکی استفاده می کنند ، خواهید یافت. پزشکان از آزمایش های زیادی برای یافتن یا تشخیص سرطان استفاده می کنند. آنها همچنین آزمایشاتی را انجام می دهند تا بفهمند سرطان از جایی که شروع شده به قسمت دیگری از بدن سرایت کرده است یا خیر. اگر این اتفاق بیفتد ، متاستاز نامیده می شود.
به عنوان مثال ، آزمایش های تصویربرداری درصورت گسترش سرطان می توانند آن را نشان دهند . آزمایشات تصویربرداری تصاویری از داخل بدن را نشان می دهند. پزشکان همچنین ممکن است آزمایشاتی را انجام دهند تا بدانند کدام روش درمانی می تواند بهترین کارکرد را داشته باشد. برای اکثر انواع سرطان ، بیوپسی تنها راه مطمئن پزشک است تا بداند آیا ناحیه ای از بدن سرطان دارد. در بیوپسی ، پزشک نمونه کوچکی از بافت را برای آزمایش در آزمایشگاه برمیدارد. در صورت عدم امکان بیوپسی ، پزشک آزمایش های دیگری را پیشنهاد می کند که به تشخیص کمک می کند.
نحوه تشخیص سرطان روده بزرگ
آزمایشات زیادی برای تشخیص سرطان روده بزرگ وجود دارد. همه آزمایش هایی که در اینجا شرح داده شده است برای هر فردی استفاده نمی شود. ممکن است پزشک هنگام انتخاب آزمایش تشخیصی این عوامل را در نظر بگیرد:
- نوع سرطان مشکوک
- علائم و نشانه های شما
- سن و سلامت عمومی شما
- سابقه پزشکی و خانوادگی شما
- نتایج آزمایشات پزشکی قبلی
علاوه بر معاینه فیزیکی ، ممکن است از آزمایشات زیر برای تشخیص سرطان روده بزرگ استفاده شود.
کولونوسکوپی برای تشخیص سرطان روده بزرگ
همانطور که در غربالگری سرطان روده بزرگ توضیح داده شد، کولونوسکوپی به پزشک این امکان را می دهد تا در حالی که بیمار داروی خواب اور دریافت کرده، داخل راست روده و کل روده بزرگ را بررسی کند. متخصص کولونوسکوپی یک پزشک متخصص در انجام این آزمایش است. در صورت یافتن سرطان روده بزرگ ، تا زمانی که تومور با جراحی برداشته نشود ، تشخیص کامل که به طور دقیق محل و گسترش سرطان را توصیف می کند امکان پذیر نخواهد بود.
بیوپسی برای تشخیص قطعی سرطان روده بزرگ
بیوپسی عبارت است از برداشتن مقدار کمی از بافت برای معاینه زیر میکروسکوپ. آزمایش های دیگر می توانند وجود سرطان را نشان دهند، اما تنها با بیوپسی می توان تشخیص قطعی سرطان روده بزرگ را داد. سپس یک آسیب شناس نمونه (ها) را تجزیه و تحلیل می کند. آسیب شناس پزشکی است که در تفسیر آزمایشات آزمایشگاهی و ارزیابی سلولها ، بافتها و اندامها برای تشخیص بیماری تخصص دارد.
بیوپسی ممکن است در طول کولونوسکوپی انجام شود یا بر روی هر بافتی که در حین عمل جراحی برداشته می شود انجام شود. گاهی اوقات ، سی تی اسکن یا سونوگرافی (به شکل زیر مراجعه کنید) برای کمک به انجام بیوپسی سوزنی استفاده می شود. بیوپسی سوزنی با سوزنی که به داخل تومور هدایت می شود، بافت را از طریق پوست خارج می کند.
آزمایش بیومارکر تومور یا مولکولی تومور
ممکن است پزشک آزمایشات آزمایشگاهی روی نمونه تومور را برای شناسایی ژن ها ، پروتئین ها و سایر عوامل منحصر به فرد تومور توصیه کند. این ممکن است آزمایش مولکولی تومور نیز نامیده شود. نتایج این آزمایشات می تواند به تعیین گزینه های درمانی شما کمک کند. همه سرطان های روده بزرگ باید از نظر مشکلات پروتئین های ترمیم ناسازگاری ، که نقص ترمیم ناسازگاری (dMMR) نامیده می شود ، آزمایش شوند.
این آزمایش 2 دلیل دارد. اول ، این راهی برای جستجوی سندرم لینچ است (به عوامل خطر و پیشگیری مراجعه کنید). ثانیاً ، از نتایج استفاده می شود تا مشخص شود که آیا ایمونوتراپی باید در بیماران مبتلا به بیماری متاستاتیک مورد توجه قرار گیرد یا خیر.
این آزمایش یا می تواند با استفاده از رنگ آمیزی خاص بافتی که از بیوپسی یا جراحی گرفته شده است انجام شود یا با تجزیه و تحلیل هایی که به دنبال تغییراتی به نام ناپایداری ریز ماهواره ای (MSI) هستند ، انجام شود. در صورت ابتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک یا راجعه ، در صورت وجود ، نمونه بافت از ناحیه ای که گسترش یافته یا عود کرده است ، برای آزمایش ترجیح داده می شود.
آزمایش خون برای تشخیص سرطان روده
از آنجا که سرطان کولورکتال اغلب باعث خونریزی در روده بزرگ یا راست روده می شود ، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است دچار کم خونی شوند. آزمایش تعداد گلبولهای قرمز خون ، که بخشی از شمارش کامل خون (CBC) است ، می تواند نشان دهنده احتمال خونریزی باشد. آزمایش خون دیگری سطح پروتئینی به نام آنتی ژن carcinoembryonic (CEA) را تشخیص می دهد. مقادیر بالای CEA ممکن است نشان دهنده گسترش سرطان به سایر نقاط بدن باشد.
CEA یک آزمایش کامل برای سرطان کولورکتال نیست زیرا سطح آن فقط برای حدود 60 درصد از افرادی که مبتلا به سرطان کولورکتالی هستند که از کولون به سایر اندام ها گسترش پیدا کرده است ، بالاست. علاوه بر این ، سایر شرایط پزشکی می تواند باعث افزایش CEA شود. آزمایش CEA اغلب برای نظارت بر سرطان روده بزرگ در افرادی که در حال درمان هستند استفاده می شود. به عنوان یک آزمایش غربالگری مفید نیست.
سی تی اسکن برای اندازه گیری اندازه تومور روده بزرگ
سی تی اسکن با استفاده از اشعه ایکس که از زوایای مختلف گرفته شده است از داخل بدن عکس می گیرد. رایانه این تصاویر را در یک تصویر دقیق و سه بعدی ترکیب می کند که هرگونه ناهنجاری یا تومور را نشان می دهد. از سی تی اسکن برای اندازه گیری اندازه تومور می توان استفاده کرد. گاهی اوقات قبل از اسکن رنگ مخصوصی به نام ماده حاجب به فرد داده می شود تا جزئیات بهتری روی تصویر ارائه شود. این رنگ را می توان به رگ بیمار تزریق کرد یا ان را به صورت قرص یا مایع برای خوردن استفاده کرد. در افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ ، سی تی اسکن می تواند وجود سرطان را در ریه ها ، کبد و سایر اندام ها بررسی کند. اغلب قبل از جراحی انجام می شود (به انواع درمان مراجعه کنید).
MRI برای یافتن محل رشد سرطان کولورکتال
MRI از میدان های مغناطیسی و نه اشعه ایکس برای تولید تصاویر دقیق از بدن استفاده می کند. از MRI برای اندازه گیری اندازه تومور استفاده می شود. قبل از اسکن ، رنگ مخصوصی به نام ماده حاجب به منظور ایجاد تصویر واضح تر به بیمار داده می شود. این رنگ را می توان به رگ بیمار تزریق کرد یا به صورت قرص یا مایع به منظور بلعیدن داده شود. MRI بهترین آزمایش تصویربرداری برای یافتن محل رشد سرطان کولورکتال است.
سونوگرافی اندورکتال برای اطلاع از میزان عمقی بودن سرطان راست روده
سونوگرافی با استفاده از امواج صوتی ،تصویری از اندام های داخلی ایجاد می کند تا مشخص شود آیا سرطان به جایی گسترش یافته است یا خیر. سونوگرافی اندورکتال معمولاً برای اطلاع از میزان عمقی بودن سرطان راست روده استفاده می شود و می تواند برای برنامه ریزی درمان مورد استفاده قرار گیرد. با این حال ، این آزمایش نمی تواند سرطانی را که به غدد لنفاوی مجاور یا فراتر از لگن گسترش یافته است ، به دقت تشخیص دهد.
از سونوگرافی برای مشاهده کبد نیز می توان استفاده کرد، اگرچه سی تی اسکن یا MRI برای مشاهده تومورها در کبد بهتر است.
عکس اشعه ایکس قفسه سینه
اشعه ایکس راهی برای ایجاد تصویری از ساختارهای داخل بدن با استفاده از مقدار کمی تابش است. عکس اشعه ایکس از قفسه سینه می تواند به پزشکان کمک کند تا بفهمند سرطان به ریه ها سرایت کرده است یا خیر.
توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) یا اسکن PET-CT
اسکن PET معمولاً با سی تی اسکن که PET-CT scan نامیده می شود ، ترکیب می شود. با این حال ، ممکن است بشنوید که پزشک شما به این روش فقط به عنوان اسکن PET اشاره کرده است. اسکن PET راهی برای ایجاد تصاویر از اندام ها و بافت های داخل بدن است. مقدار کمی از ماده قند رادیواکتیو به بدن بیمار تزریق می شود. این ماده قندی توسط سلولهایی مصرف می شود که بیشترین انرژی را مصرف می کنند. از آنجا که سرطان تمایل به استفاده فعال از انرژی دارد ، بیشتر مواد رادیواکتیو را جذب می کند. با این حال ، میزان رادیواکتیو موجود در ماده بسیار کمتر از میزان مضر بودن می باشد.
سپس یک اسکنر این ماده را تشخیص می دهد تا تصاویری از داخل بدن تولید کند. اسکن PET به طور منظم برای همه افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ استفاده نمی شود ، اما شرایط خاصی وجود دارد که پزشک شما ممکن است یکی از آنها را به شما توصیه کند.
پس از انجام آزمایشات تشخیصی ، پزشک نتایج را با شما بررسی می کند. اگر تشخیص سرطان باشد ، این نتایج به پزشک در توصیف سرطان کمک می کند. به این فرایند مرحله بندی یا staging میگویند. بخش بعدی در این راهنما مرحله بندی سرطان روده بزرگ است. مرحله بندی ،سیستمی را که پزشکان برای توصیف وسعت بیماری استفاده می کنند توضیح می دهد.
منبع : Cancer.Net ، 01/2021
