در این صفحه با انواع مختلف درمان هایی که پزشک متخصص سرطان روده بزرگ برای افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ استفاده می کنند آشنا خواهید شد. این بخش انواع درمان هایی را که استاندارد مراقبت از سرطان روده بزرگ هستند توضیح می دهد. “استاندارد مراقبت” به معنی بهترین درمان شناخته شده است.
هنگام تصمیم گیری در مورد برنامه درمان ، توصیه می شود کارآزمایی های بالینی را به عنوان یک گزینه در نظر بگیرید. کارآزمایی بالینی یک مطالعه تحقیقی است که رویکرد جدیدی را برای درمان آزمایش می کند. پزشکان می خواهند بفهمند که آیا درمان جدید ایمن، موثر و احتمالاً بهتر از درمان استاندارد است یا خیر. کارآزمایی های بالینی می توانند یک داروی جدید ، ترکیبی جدید از درمان های استاندارد یا دوزهای جدید داروهای استاندارد یا سایر درمان ها را آزمایش کنند. کارآزمایی های بالینی گزینه ای هستند که برای درمان و مراقبت از تمام مراحل سرطان در نظر گرفته می شوند. پزشک شما می تواند به شما کمک کند تمام گزینه های درمانی خود را مد نظر قرار دهید.
چگونه سرطان روده بزرگ درمان می شود؟
در مراقبت از سرطان ، اغلب انواع مختلف پزشکان با هم همکاری می کنند تا برنامه درمانی کلی بیمار را تدوین کنند که معمولاً شامل انواع مختلف درمان ها یا ترکیبی از آنها است. این روش، تیم چند رشته ای (چند حرفه ای) نامیده می شود. برای سرطان روده بزرگ ، این تیم به طور کلی شامل یک جراح ، یک متخصص سرطان ، یک انکولوژیست پرتودرمانی و یک متخصص گوارش است. متخصص گوارش ، پزشک متخصص در عملکرد و اختلالات دستگاه گوارش است. تیم های مراقبت از سرطان شامل سایر متخصصان مراقبت های سلامت مانند دستیار پزشک ، پرستاران حرفه ای ، پرستاران انکولوژی ، مددکاران اجتماعی ، داروسازان ، مشاوران ، متخصصین رژیم درمانی و دیگران هستند.
انواع متداول درمانهای مورد استفاده برای سرطان روده بزرگ در زیر شرح داده شده است ، و به دنبال آن مختصری از گزینه های درمانی بر اساس مرحله سرطان ذکر شده است. همچنین برنامه مراقبت شما ممکن است شامل درمان علائم و عوارض جانبی باشد که بخش مهمی از مراقبت از سرطان است.
گزینه ها و توصیه های درمانی به عوامل مختلفی بستگی دارد ، از جمله نوع و مرحله سرطان ، عوارض جانبی احتمالی ، و ترجیحات و سلامت کلی بیمار. برای فهم همه گزینه های درمانی خود وقت بگذارید و مطمئن شوید که در مورد موارد نامشخص سوال می کنید. با پزشک خود در مورد اهداف هر درمان و انتظارات شما در حین دریافت درمان صحبت کنید. این نوع گفتگوها “تصمیم گیری مشترک” نامیده می شود. تصمیم گیری مشترک زمانی است که شما و پزشکان خود برای انتخاب درمانهایی که متناسب با اهداف مراقبت شما هستند ، با هم همکاری کنید.
تصمیم گیری مشترک برای سرطان روده بسیار مهم است زیرا گزینه های درمانی متفاوتی وجود دارد. مطالعات نشان داده است که این رویکردهای مختلف درمانی بدون توجه به سن بیمار مزایای مشابهی را ارائه می دهند. با این حال ، افراد مسن ممکن است چالش های درمانی منحصر به فردی داشته باشند.
به منظور تطبیق درمان برای هر بیمار ، همه تصمیمات درمانی باید عواملی مانند موارد زیر را مد نظر قرار دهند:
• سایر شرایط پزشکی بیمار
• سلامت کلی بیمار
• عوارض جانبی احتمالی برنامه درمانی
• سایر داروهایی که بیمار قبلاً مصرف کرده است.
• وضعیت تغذیه و حمایت اجتماعی بیمار
انواع درمان اصلی سرطان روده بزرگ
در زیر توضیحاتی در مورد هر نوع درمان اصلی سرطان روده بزرگ ارائه شده است.
عمل جراحی سرطان روده بزرگ
جراحی، برداشتن تومور و برخی بافتهای سالم اطراف آن در حین عمل است. اغلب به آن برداشتن جراحی می گویند. جراحی رایج ترین درمان سرطان روده بزرگ است. بخشی از روده سالم یا راست روده و غدد لنفاوی مجاور نیز برداشته می شود. در حالی که هم جراحان عمومی و هم متخصصان ممکن است جراحی کولورکتال را انجام دهند، بسیاری از افراد با متخصصانی که آموزش و تجربه بیشتری در زمینه جراحی روده بزرگ دارند ، صحبت می کنند.
انکولوژیست جراحی یک پزشک متخصص در درمان سرطان با استفاده از جراحی است. جراح کولورکتال پزشکی است که برای درمان بیماری های روده بزرگ ، راست روده و مقعد آموزش های بیشتری دیده است. جراحان کولورکتال قبلاً پروکتولوژیست نامیده می شدند.
علاوه بر برداشتن جراحی ، گزینه های جراحی برای سرطان روده بزرگ عبارتند از:
جراحی لاپاروسکوپی
برخی از بیماران ممکن است بتوانند جراحی سرطان کولورکتال لاپاراسکوپی انجام دهند. با استفاده از این تکنیک ، چندین چشم انداز جهت مشاهده در حالی که بیمار تحت بیهوشی است به شکم وارد می شود. داروی بیهوشی دارویی است که مانع آگاهی از درد می شود. برش ها کوچکتر هستند و زمان بهبودی اغلب کوتاهتر از جراحی استاندارد روده بزرگ است.
جراحی لاپاراسکوپی به اندازه جراحی معمولی روده بزرگ در از بین بردن سرطان موثر است. جراحانی که عمل جراحی لاپاراسکوپی را انجام می دهند ، به طور خاص در این تکنیک آموزش دیده اند.
کولوستومی برای سرطان رکتوم
به ندرت ، یک فرد مبتلا به سرطان رکتوم ممکن است نیاز به انجام کولوستومی داشته باشد. این یک دهانه جراحی یا استوم است که از طریق آن روده بزرگ به سطح شکم متصل می شود تا راهی برای خروج مواد دفعی از بدن فراهم کند. این ضایعات در کیسه ای که بیمار می پوشد جمع آوری می شوند. گاهی اوقات ، کولوستومی فقط موقتی است و اجازه می دهد راست روده بهبود یابد ، اما ممکن است دائمی باشد.
با استفاده از تکنیک های جراحی مدرن و استفاده از پرتودرمانی و شیمی درمانی قبل از عمل در مواقع لزوم ، اکثر افرادی که تحت درمان سرطان رکتوم قرار می گیرند نیازی به کولوستومی دائمی ندارند.
تخلیه فرکانس رادیویی (RFA) یا کرایوآبلاسیون
برخی از بیماران ممکن است روی کبد یا ریه ها عمل جراحی انجام دهند تا تومورهایی که به آن اندام ها گسترش یافته اند برداشته شوند. درمانهای اختیاری شامل استفاده از انرژی در قالب امواج فرکانس رادیویی برای گرم کردن تومورها ، به نام RFA ، و یا انجماد تومور، به نام کرایوآبلاسیون است.
همه تومورهای کبدی یا ریه را نمی توان با این روش ها درمان کرد. RFA را می توان از طریق پوست یا در حین عمل جراحی انجام داد. در حالی که این روش می تواند از برداشتن قسمت هایی از بافت کبد و ریه که ممکن است در یک عمل جراحی معمولی برداشته شوند جلوگیری کند ، اما این احتمال نیز وجود دارد که قسمت هایی از تومور تحت تاثیر قرار نگیرند.
عوارض جانبی جراحی سرطان روده بزرگ
قبل از جراحی ، با تیم مراقبت های سلامت خود در مورد عوارض جانبی احتمالی ناشی از جراحی خاصی که انجام می دهید صحبت کنید و بپرسید که چگونه می توان از عوارض جانبی پیشگیری کرد یا آن ها را رفع کرد. به طور کلی ، عوارض جانبی جراحی شامل درد و حساسیت در ناحیه عمل است. این عمل همچنین ممکن است باعث یبوست یا اسهال شود که معمولاً پس از مدتی برطرف می شود.
افرادی که کولوستومی دارند ممکن است پوست اطراف استومای آن ها تحریک شود. در صورت نیاز به انجام کولوستومی ، پزشک ، پرستار یا درمانگر داخلی ، که متخصص مدیریت کولوستومی است ، می تواند نحوه تمیز کردن ناحیه و جلوگیری از عفونت را به شما آموزش دهد. بسیاری از افراد بعد از عمل نیاز به بازگشت مجدد عادات روده ای خود دارند. این کار ممکن است به زمان و کمک نیاز داشته باشد. در صورت عدم کنترل خوب عملکرد روده ، باید با پزشک خود مشورت کنید.
پرتو درمانی
پرتودرمانی استفاده از اشعه ایکس با انرژی بالا برای از بین بردن سلول های سرطانی است. این درمان معمولاً برای درمان سرطان رکتوم استفاده می شود زیرا این نوع تومور تمایل دارد در همان نقطه ای که در ابتدا شروع شده دوباره عود کند. به پزشک متخصص در زمینه پرتودرمانی برای درمان سرطان ، انکولوژیست پرتودرمانی می گویند. رژیم درمانی یا برنامه پرتودرمانی معمولاً شامل تعدادی از درمانهای خاص است که در یک بازه زمانی مشخص انجام می شود.
پرتودرمانی با پرتو خارجی
پرتودرمانی با پرتو خارجی از دستگاهی برای ارسال اشعه ایکس به محل سرطان استفاده می کند. درمان با اشعه معمولاً 5 روز در هفته و به مدت چند هفته انجام می شود. ممکن است در مطب پزشک یا در بیمارستان تجویز شود.
پرتودرمانی استریوتاکتیک
پرتودرمانی استریوتاکتیک نوعی پرتودرمانی با پرتو خارجی است که در صورت گسترش تومور به کبد یا ریه ها ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. این نوع پرتودرمانی یک دوز پرتو زیاد و دقیق را به یک منطقه کوچک می تاباند. این تکنیک می تواند به نجات بخشهایی از بافت کبد و ریه کمک کند که در غیر اینصورت ممکن است در حین عمل جراحی برداشته شوند. با این حال ، همه سرطان هایی که به کبد یا ریه ها سرایت کرده اند ، نمی توانند از این طریق درمان شوند.
انواع دیگر پرتودرمانی
برای برخی از افراد ، تکنیک های تخصصی پرتودرمانی ، مانند پرتودرمانی حین عمل یا براکی تراپی ، ممکن است به خلاص شدن از شر مناطق کوچکی از سرطان که با جراحی قابل برداشتن نیستند، کمک کند.
پرتودرمانی حین عمل
پرتودرمانی حین عمل از پرتودرمانی تک دوز با دوز بالا استفاده می کند که در طول عمل جراحی انجام می شود.
براکی تراپی
براکی تراپی استفاده از “دانه” های رادیواکتیو است که در داخل بدن قرار می گیرد. در 1 نوع براکی تراپی با محصولی به نام SIR-Spheres ، مقادیر کمی از ماده رادیواکتیو به نام ایتریوم -90 به کبد تزریق می شود تا درصورتی که جراحی به عنوان گزینه انتخابی مطرح نباشد به درمان سرطان روده بزرگ که در کبد گسترش یافته است کمک کند. اطلاعات محدودی در مورد موثر بودن این روش در دسترس است ، اما برخی مطالعات نشان می دهد که ممکن است به کند شدن رشد سلول های سرطانی کمک کند.
پرتودرمانی برای سرطان رکتوم: درمان نئودجوانت
برای سرطان رکتوم ، ممکن است قبل از جراحی از پرتودرمانی برای کوچک شون تومور که برداشتن آن را راحت تر میکند استفاده شود ، که به آن درمان نئودجوانت (Neoadjuvant therapy) می گویند. همچنین ممکن است بعد از جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده استفاده شود. هر دو روش برای درمان این بیماری موثر بوده است.
شیمی پرتو درمانی یا کمورادیوتراپی
شیمی درمانی اغلب همزمان با پرتودرمانی ، که شیمی پرتو درمانی یا کمورادیوتراپی نامیده می شود ، برای افزایش اثر بخشی پرتودرمانی انجام می شود. شیمی درمانی اغلب در سرطان رکتوم قبل از جراحی برای جلوگیری از کولستومی یا کاهش احتمال عود سرطان استفاده می شود. در یک مطالعه مشخص شد که شیمی درمانی قبل از عمل جراحی بهتر عمل می کند و عوارض جانبی کمتری نسبت به همان پرتودرمانی و شیمی درمانی بعد از جراحی دارد.
مزایای اصلی کمورادیوتراپی
- شامل میزان کمتر بازگشت سرطان در ناحیه ای که در آن شروع شد ،
- تعداد کمتر بیمارانی که نیاز به کولوستومی دائمی داشتند،
- مشکلات کمتر در زخم های روده در محل پرتودرمانی می باشند.
پرتودرمانی معمولاً در ایالات متحده برای سرطان رکتوم بیش از 5.5 هفته قبل از عمل جراحی انجام می شود. با این حال ، برای بیماران خاص (و در کشورهای خاص) ، یک دوره کوتاه تر از 5 روز پرتودرمانی قبل از عمل ،مناسب و/یا ترجیح داده می شود. رویکرد جدیدتری برای سرطان رکتوم در حال حاضر برای برخی افراد استفاده می شود. به آن درمان نئوادجوانت کل (یا TNT) می گویند. با TNT ، هم شیمی درمانی و هم شیمی پرتو درمانی حدود 6 ماه قبل از عمل انجام می شود. این رویکرد هنوز در حال مطالعه است تا مشخص شود کدام بیماران بیشترین سود را خواهند برد.
عوارض جانبی پرتودرمانی
با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی رژیم پرتودرمانی خود صحبت کنید. عوارض جانبی ناشی از پرتودرمانی ممکن است شامل خستگی ، واکنش های پوستی خفیف ، ناراحتی معده و کاهش حرکات روده باشد. همچنین ممکن است باعث خون در مدفوع در اثر خونریزی از راست روده یا انسداد روده شود. اکثر عوارض جانبی بلافاصله پس از پایان درمان از بین می روند.
مشکلات جنسی و همچنین ناباروری (ناتوانی در بچه دار شدن) در مردان و زنان ممکن است پس از پرتودرمانی در لگن ایجاد شود. قبل از شروع درمان ، با پزشک خود در مورد احتمال تاثیر درمان بر سلامت جنسی و باروری و گزینه های موجود برای حفظ باروری صحبت کنید.
روشهای درمانی با استفاده از دارو: درمان سیستمیک
درمان های با استفاده از دارو برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. ممکن است داروها از طریق جریان خون برای رسیدن به سلول های سرطانی در سراسر بدن تجویز شوند. وقتی دارویی به این شکل تجویز می شود، درمان سیستمیک نامیده می شود. همچنین ممکن است دارو به صورت موضعی تجویز شود ، یعنی زمانی که دارو مستقیماً روی ناحیه سرطانی استفاده می شود یا در یک قسمت از بدن حفظ می شود.
این نوع داروها عموماً توسط یک انکولوژیست پزشکی ، که پزشک متخصص در درمان سرطان با دارو می باشد، تجویز می شوند. داروها اغلب از طریق یک لوله داخل وریدی (IV) که با استفاده از یک سوزن در یک ورید قرار داده می شود یا به صورت قرص یا کپسول که بلعیده می شود (به صورت خوراکی) استفاده می شوند. اگر داروهای خوراکی به شما داده می شوند ، حتماً از تیم مراقبت های سلامت خود در مورد نحوه نگهداری ایمن و مدیربت داروها از آنها سوال کنید. در مقاله انواع داروهای سرطان روده بزرگ به بررسی این روش پرداخته ایم.
درمان مرحله ای سرطان روده بزرگ
آثار جسمی ، عاطفی و اجتماعی سرطان
سرطان و درمان آن باعث علائم جسمی و عوارض جانبی و عوارض احساسی ، اجتماعی و مالی می شود. مدیریت همه این آثار مراقبت تسکینی یا مراقبت حمایتی نامیده می شود. این بخش مهمی از مراقبت شما است که همراه با درمان هایی برای کاهش ، توقف یا از بین بردن سرطان در نظر گرفته شده است.
مراقبت تسکینی بر بهبود احساس شما در طول درمان با مدیریت علائم و حمایت از بیماران و خانواده های آنها و سایر نیازهای غیر پزشکی متمرکز است. هر فردی ، صرف نظر از سن و نوع و مرحله سرطان ، ممکن است از این نوع مراقبت ها استفاده کند. و اغلب هنگامی که بلافاصله پس از تشخیص سرطان شروع می شود ، بهترین عملکرد را دارد. افرادی که در کنار درمان سرطان تحت مراقبت تسکینی قرار می گیرند ، اغلب علائم شدیدتری ندارند ، کیفیت زندگی بهتری دارند و گزارش می دهند که از درمان رضایت بیشتری دارند.
درمان های تسکینی بسیار متفاوت هستند و اغلب شامل دارو ، تغییرات تغذیه ای ، تکنیک های آرام سازی ، حمایت عاطفی و معنوی و سایر درمان ها می باشند. همچنین ممکن است درمانهای تسکینی را مشابه درمانهایی که برای از بین بردن سرطان در نظر گرفته شده اند، مانند شیمی درمانی ، جراحی یا پرتودرمانی دریافت کنید.
قبل از شروع درمان ، با دکتر فوق تخصص سرطان روده بزرگ در مورد اهداف هر درمان در برنامه درمانی توصیه شده صحبت کنید. شما همچنین باید در مورد عوارض جانبی احتمالی برنامه درمانی خاص و گزینه های مراقبت تسکینی صحبت کنید. بسیاری از بیماران از صحبت با مددکار اجتماعی و شرکت در گروه های حمایتی سود می برند. در مورد این منابع نیز از پزشک خود بپرسید.
در طول درمان ، تیم مراقبت های سلامت شما ممکن است از شما بخواهد به سوالات مربوط به علائم و عوارض جانبی خود پاسخ دهید و هر مشکل را شرح دهید. در صورت بروز مشکل حتماً به تیم مراقبت های سلامت اطلاع دهید. این کار به تیم مراقبت های سلامت کمک می کند تا علائم و عوارض جانبی را در اسرع وقت درمان کنند. همچنین می تواند از مشکلات جدی تر در آینده جلوگیری کند.
